معنی کوه کولان - جستجوی لغت در جدول جو

کوه کولان

لغت نامه دهخدا

کوهکن، آنکه شغلش کندن کوه است، آنکه کوه می کند

گاو و یا شتری که کوهان وی مانند کوه باشد، (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین)، بزرگ کوهان، (فرهنگ فارسی معین) :
فرستاده برجدری آمد برون
یکی بادپی کوه کوهان هیون،
اسدی،
جمازۀ راهرو، کوه کوهان ... (سمک عیار از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کنده کولان

دهی از دهستان لاهیجان است که در بخش حومه شهرستان مهاباد واقع است و 119 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

کوه نالان

نام کوهی است در میان راه کازرون و شیراز. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کوه لیلان

(لَ)

از کوههای دوهزار مازندران. (سفرنامۀ رابینو بخش انگلیسی ص 153)

لغت نامه دهخدا

کوه توان

(تَ)

دارای قوت و قدرت کوه. پرزور. (از فرهنگ فارسی معین) : مرکبان کوه توان بر مثال کشتیهای گران در آن دریا سیاحت می کردند. (جوامعالحکایات از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کوه کران

(کَرْ را)

کوهی است به ناحیۀ پنجهیر از نواحی بلخ که در آن معدن لاجورد است. (از کتاب الجماهیر ص 195)

لغت نامه دهخدا

کوه کان

(تَ پَ)

یعنی کوهکن و کان به معنی کنده نیز آمده و به فتح کاف مرادف کن، لیکن از ضرورت شعر است، (آنندراج)، کوهکن، کهکان، (فرهنگ فارسی معین) :
ز آرزوی کف راد تو ز کان گهر
گهر برآمد بی کوه کان و بی میتین،
فرخی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کوه کوهان

گاو یا شتری که کوهان وی ماننده کوه باشد بزرگ کوهان: جمازه ای راهرو کوه کوهان

فرهنگ لغت هوشیار